ලලනාවියේ
ගත දුටු මොහොතේ
මගේ ලය බැඳුනේ...
විඳ ගන්නයි
ඔය පහස
මේ වනයේ දී
මා හරි පෙම්බරයි
දරදඬුයි
ආදරණීයම සොරදෙටුවා මමයි
සමුරායී
මා මෙන් ප්රේමවන්ත නෑ
මට මෙන් රාගී වෙන්න බෑ
නුබ ගත සරසවන්න බෑ
නුඹේ හිත සතපවන්නේ නෑ
සමුරායී
නුඹ නලවන්න දන්නේ නෑ
නිදහස දෙන්න එන්නේ නෑ
නුඹ වෙත ආලවන්ත නෑ
නුඹට ගැලපෙන්නේම නෑ
මතකද මා...
ටජිමාරෝ...
දරදඬු ආලවන්තයා
ඔබ සැනසූ....
විදින්න තව මොහොතක්
එනවද
රශෝමාන් දොරටුව ලඟටවත්
එනවද……?
No comments:
Post a Comment