කළු අන්ධ ආකාසයේ

තරු හැංගිලා

සඳ වැහැරිලා

නුඹ  නැති නිසා

මා තනි වෙලා

ගිණි රස්න මංතීරුවේ

පා නොගැටිලා

පාළුව හමයි

නුඹ දුර නිසා

මා ඉමි බලා

තුරු නීල වන තීරයේ

ලිය වැල් හැලී

රුක් පෙති වැටී

නුඹ එන තුරා

නොපිපී හිදී...

 

වර්චුවල් ලොවෙන්

බැස එන්න සඳවති…

මල් වදුල් පිපී

නෙත් සලයි සෙනෙහසේ

විහඟ සර සවන්

මියුලැසින් නුබ සිඹී

ඉන්ද්‍රචාපයේ

සායමින් වැසි

මන්දහාසයේ

රූපයන් දිලේ

එන්න මා ප්‍රියේ

ඇවිදින්න …

තථ්‍ය උද්‍යානයේ …

තරු වියන් සැදී

එළි පහන් මවයි සීතලේ

නිශාචර සුළං

කොඳුරමින් ගත වෙලී

අන්ධකාරයේ

කළුවරත් මැකේ

චාතුර්යයේ

දෑස් දල්වමින්

වර්චුවල් ලෝකයෙන්

මිදෙන්න සඳවති

විඳින්න ආදරේ

රියල් උද්‍යානයේ

කැන්වස් කොලේ

මම ඇන්ඳ මගේ හීන
කැන්වස් කොලේ
මම දුන්නෙ මං ආල
ලියටයි ලයේ

ස්නේහෙන්
ආදරෙන්
නෙත් ඈර
නිදි නෑර
හිත ගාව
උන්නෙමි බලං
ඇය සරසන හැටී
මගේ කැන්වස් කොලේ

ඇය මැකුව, ඇය ඇන්ඳා
අලුතින් කොලේ
පැහැ ගන්වා සිත්තම් ලා
ඈ සිත් ලෙසේ

ස්නේහේ
දැහැනින්
බැදි දෑස
රෝමාන්ත
මත් වීලා
සැනහුනි සිතෙන්
ඇය සරනා සැටී
මගේ හදවත් පොතේ

ළාමකද මම ලියේ

විල් තෙරේ පීදුන මලේ
පරවයන්නේ කොහේ
අද එළිය දුටු මා හදේ
පුදන්නට දෙනු ආදරේ

සුවඳ නොසලා ලයේ
සැඟව යා යුතු නොවේ
නොවිදි පුසුඹෙහි රසේ
විදින්නට මට සිතේ


වියලි දෙතොලට වතේ
වසත් රූ සිරි මවා
අදින්නට මට සිතේ
නොදෙන්නේ කිම
අහිමි අවසර

ළාමකද මම ලියේ

පාලුව

කොහේදෝ සිට

නොසිතු මොහොතක

වියලි හදවෙත

ඇදී ආ

කුමරියේ……

කෙසේදෝ මගේ

සිඳුන මනසට

වැස්ස වැස්සුවේ

සිනා පාමින් 

රුවැතියේ……

කෙසේ කියමිද

පිපෙන මාහද

සැලෙන බව

නුඹ නොමැති

මොහොතට

මා ලඟින්

මගේ ප්‍රේමියේ...

රශෝමාන් දොරටුව ලඟට එනවද?

නාරී රූ පිරූ
ලලනාවියේ
ගත දුටු මොහොතේ
මගේ ලය බැඳුනේ...
විඳ ගන්නයි
ඔය පහස
මේ වනයේ දී
මා හරි පෙම්බරයි
දරදඬුයි

ආදරණීයම සොරදෙටුවා මමයි

සමුරායී
මා මෙන් ප්‍රේමවන්ත නෑ
මට මෙන් රාගී වෙන්න බෑ
නුබ ගත සරසවන්න බෑ
නුඹේ හිත සතපවන්නේ නෑ

සමුරායී
නුඹ නලවන්න දන්නේ නෑ
නිදහස දෙන්න එන්නේ නෑ
නුඹ වෙත ආලවන්ත නෑ
නුඹට ගැලපෙන්නේම නෑ

මතකද මා...
ටජිමාරෝ...
දරදඬු ආලවන්තයා
ඔබ සැනසූ....
විදින්න තව මොහොතක්
එනවද
රශෝමාන් දොරටුව ලඟටවත්

එනවද……?

හරි සීතලයි
තුරුළු වෙන්නට ආසයි
හැඟුම් අවදිව බලා ඉන්නෙත්
එනතුරා
ස්නේහයේ ලිය වැල් සරා

සඳ කැන් ගලා
ඔච්චම් කලා
තනි යහන
ඉඩ කඩ වැඩි නිසා

හරි කම්මැලියි
පෙම් පබදින්න ආසයි
වදන් ගුලි වී බලා ඉන්නෙත්
එනතුරා
නුරාබස් සිපගනු නියා

පවනැල් එතී

හිනැහී ගියා

තනි ලයට

උණුහුම මදි නිසා

හරි ලස්සනයි

ඇවිද යන්නට ආසයි

දෑත් විහිදා බලා ඉන්නෙත්

එනතුරා

යෞවනී හද සැරි සරා

තුරු මල් පිපි

ඉඟි බිඟි කලා

පිණි පලසේ

තනිවම ඇවිදින නිසා